Şahin

En iri yırtıcı kuşlarımızdan biridir. 
Şahine (Buteo buteo) göre daha iri, daha uzun kanatlı, daha uzun kuyruklu, daha uzun bacaklı ve daha kızıl tonlardadır. 
Uçuşta bir şahinden çok kaya kartalını (Aquila chrysaetos) andırır. 
Erkek ve dişi bireyler arasında görünüş farkı yoktur. 
Sadece dişi bireyler erkekten biraz daha iri olur. 
Kızıl şahin de, tıpkı şahinde olduğu gibi açıktan koyuya pek çok renk varyasyonu (don) görülür. Genel olarak baş ve göğüs rengi oldukça açık, buna karşılık böğür ve karın bölümleri daha koyu renklidir. 
Sırtı kızıl/kahve tonlarda olup koyu desenler taşır. 
Kuyruk genellikle tüm gövde renginden daha açık tonda bir kızıldır. 
Kuyruk erişkinlerde çizgisiz olup genç bireylerde enine ince çizgiler vardır. 
Koyu donlu kızıl şahinlerin kuyruk sonunda kalın ve koyu renkli enine bir bant bulunur. 
Uçuşta alttan en tipik özelliği olarak el bileklerindeki koyu lekeler açıkça görülür ve bunlar şahindekinden daha belirgindir. 
El teleklerinin uçları siyah, iç kısımları beyazdır. 
Erişkinlerde firar hattı koyu bir bantla çevrelenir. 
Uçuşta üstten görünümünde ise en tipik ve ayırıcı özelliği kuyruk sokumu ve kuyruk üstünün sırtla kontrast oluşturacak derecede açık renk görünmesidir. 
Özellikle uzak mesafede uçan kızıl şahinleri tanımlamada üstten çok açık görünen kuyruk rengi yardımcı olur.

Kızıl şahinin habitatı genellikle bozkır, tarım arazisi gibi açık alanlardır. 
Ancak bunların yanı sıra çok sık olmayan makilik alanlarda, dağlarda, etrafında açık alanlar bulunan orman kenarlarında da yaşar. Yuvasını çoğunlukla yüksek kayalıklara yapar. 
Çalı çırpıdan oluşan büyükçe yuvasını kaya kovuklarına kurar. 
Uygun kayalık bulunmayan yerlerde ağaçlara da yuva kurduğu görülür.

Dünya dağılımı Kuzey Afrika, Ortadoğu'nun bir kısmı, Balkanlar, Anadolu, Orta Asya'dır. 
Avrupa popülasyonu Türkiye, Bulgaristan ve Yunanistan'la sınırlıdır. 
Türkiye'de hemen her bölgede görülmekle birlikte İç Ege, Orta Anadolu ve Doğu Anadolu platolarında çok daha yaygındır.

Kızıl şahinin temel besinini küçük ve orta boy memeliler oluşturur. 
Tarla fareleri, yer sincapları (gelengi), tavşanlar; ayrıca sürüngenler (kertenkele, keler ve yılanlar) en çok yöneldiği avlardır. 
Nadiren de olsa leşlerle beslendiği görülmüştür.

Kızıl şahinler tüm gündüz yırtıcıları gibi tek eşli (monogam)'dir. 
Yılda sadece bir kez kuluçka yaparlar. 
Yumurta sayısı 2-4 arasında değişir. 
Dişi mart sonu-nisan ortası döneminde yumurtlar.Kuluçka 35 gün sürer. 
Yavrular 40 gün kadar yuvada kalırlar. 
Yavru bakımı için eşler birlikte çalışır. 
Yavrular uçtuktan sonra da bir süre yuva yakınlarında dolaşır ve ebeveyni tarafından beslenir.

Kızıl şahin popülasyonunun çoğu yerleşik kuşlardır. 
Ancak Balkanlar, Kafkaslar ve Orta Asya'nın kuzey enlemlerindeki popülasyon kış aylarında güneye doğru göç eder(Afrika ve Güney Asya'ya kadar). 
Türkiye'deki popülasyon büyük ölçüde yerlidir ve kızıl şahin ülkemizde yıl boyu görülebilir.

Türün Batı Palearktik popülasyonunun en fazla 15000 çift olduğu tahmin edilmektedir. 
Bunun en fazla 10000 çiftinin Türkiye'de, 800-1500 çiftinin Orta Asya'da, 230-370 çiftinin Balkanlar'da yaşadığı tahmin edilmektedir. 
Bu dağılıma göre türün popülasyonunun en büyük kısmı Türkiye'de yaşamaktadır.

Kızıl şahin genellikle havada ağır bir uçuşla daireler çizerken görülür. 
Yükselirken çok nadir olarak kanat çırpar. 
Isınan hava akımlarını kullanarak ve daireler çizerek avını ya da yaşam 
alanını daha rahat görebilmek amacıyla yükselir. 
Yerden ya da konduğu tünekten havalanışta da oldukça hantal bir uçuş sergiler. 
Havalanırken ya da bir başka noktaya uçarken ağır kanat çırpışı tipiktir. 
Avını genellikle uçuşta arar ve görür görmez kanatlarını kısıp dalışa geçer. 
Av ararken zaman zaman havada rüzgara karşı asılı kalır ve yeri gözler. 
Zaman zaman da tünediği bir kaya ya da ağaçtan av gözleyip saldırdığı olur.

Şahini andıran ancak daha güçlü bir "piyeeh"tir. 
Ayrıca kaya kartalına benzeyen "gep-gep" sesi de vardır.